There is a brighter side to every story. Lagi nating tatandaan iyan. Minsan nagkakamali ang mga tao at dumarating sa punto na nagiging martir na sila sa mga kasalanan na nagawa nila for the sake of humility. Bakit nga ba kailangan maging humble sa lahat ng bagay? Bakit kailangan na ibaba ang sarili, aminin kaagad ang mali with little explanation without being defensive? Sabi nga nila, less talk, less mistake. Pero I doubt it. Sa mundong ito, hindi nawawalan ng point of view ang mga tao. In the first place, kaya nagkakaroon ng side to every story ay dahil magkakaiba ang perception ng tao sa mga bagay. Hindi man maging vocal ang mga tao na kailangan sabihin nila ito to let every one know na ito ang pinaniniwalaan nila. Merong iba na tahimik lang. Tahimik na hindi sumasang-ayon sa mga bagay na nakikita niya. Ano nga ba ang tama? Pipiliin mo na lang ba manahimik at maging safe o maging vocal at magtake ng risk na magkamali?
Every breath you take, you have to take the risk. I take chances. That's why mas gusto kong maging vocal at magkamali dahil I don't want to have any regrets na hindi ko nasabi ito or hindi ko nagawa ito. And yes, you did commit some mistakes but it's part of life that you have to deal with. You can be humble. But you can never let yourself beaten up by others opinion. You have to have some sense of direction. And that comes from being vocal. Take chances. Risks in life will never give you freedom. These are learning experiences that you have to know and realize. Thus, always think that there is a brighter side to every story.
No comments:
Post a Comment